Böyle düşünüyor Bennu Gerede ve ekliyor: “Düşünürsen içinde bir varlık büyütüyorsun, bireylikten çıkıp sabrı, koşulsuz sevgiyi öğreniyorsun.”
YAZI: Halime Sürek Kahveci
Bennu Gerede deyince akıllara birden fazla resim geliyor;
kimi dört çocuk annesi bir kadını, kimi başarılı bir fotoğraf sanatçısını, kimi bağımsız, özgür ruhlu bir insanı ya da ‘Survivor’ yarışmacısını, kimi de Kurtuluş Savaşı’nda Mustafa Kemal’in silah arkadaşı Hüsrev Gerede’nin torununu görüyor karşısında. Tabii bütün bunlardan kolaj yapıp daha kapsayıcı bir bütüne ulaşmak da mümkün. Çünkü hem tüm bunlar hem de hepsinin ötesinde… O şimdi, bir başka Bennu’yu kendinden başlayıp Peru’ya Amazonlar’a uzanan yolculuğunu, oradaki macerasından esinlenerek yazdığı ve oğlunun resimlediği çocuk kitabını anlatacak bize…
Sözlerimiz, ağzımızdan çıkan kelimeler, zamana atılmış çapalar gibi… Siz çekip kurtarmadığınız sürece orada kalıyorlar, sonra bir an geliyor zamandan çekilip ‘an’a getiriliyorlar. Gerede ile yıllar önce yaptığım bir röportajda ben de zamana çapalar atmışım. Anneliğini ve çocukluğunu konuşurken Peru’ya yaptığı geziden kısacık bahsetmişti. O kadarcık kaldı o gezi hakkındaki bilgim. Zamanı ve yeri, şimdi ve burası imiş. Kendini geliştirmeyle ilgili çalışmalarına ne zaman ve nasıl başladığı benim ilk sorum oluyor. “Aslında faal olarak çocuklar doğduktan sonra başlıyor bu sürecim. Çocuk sahibi olmak en büyük kişisel gelişim. Düşünürsen içinde bir varlık büyütüyorsun, sen bireylikten çıkıp sabrı, koşulsuz sevgiyi öğreniyorsun” cümleleri de onun ilk sözleri. Ardından söz Peru’da Amazonlar’da geçirdiği bir haftaya geliyor. National Geographic dergisinin bir sayısında Kira Salak’ın kaleme aldığı ‘Peru: Cehennem ve Dönüş’ adlı yazı çok ilgisini çekmiş. Amazon’un derinliklerinde şamanik bir ritüel olan ‘ayahuasca’yı deneyimleyen, korkutucu, bir o kadar da aydınlatıcı bulduğu bu süreci dergi sayfalarına taşıyan Kira Salak’ın yazısından çok etkilendiğini anlatan Bennu Gerede, şöyle devam ediyor:
“Şamanizme büyük merak sarmıştım. Doğa konusunda çok hassasım. Aynı zamanda da şamanların insanları iyileştirdiklerine, bitkisel şifaları kullandıklarına ve (insanları) mucizevi şekilde etkilediklerine inandığım için böyle bir yere attım kendimi. Orada telefon yok, sıcak su yok, elektrik yok. Doğayla iç içesin. Tamamıyla kopuyorsun. Benim için çok enteresan bir tecrübeydi.” Ayahuasca ritüelleri hakkında yazılanlar çok çeşitli… Kimi ‘uyuşturucu madde’ almak gibi görüyor kimi ise ‘onlarca terapiye bedel’ buluyor. Peki Gerede ne yaşamış? “Oradaki ritüellerde ilk düşündüğüm ‘Deli miyim, niye böyle bir işe giriştim?’ olmuştu. Ama inanılmaz bir deneyimdi. Şamanların ikaroları (şarkıları), o ritüel ve bende oluşturduğu imajinasyonlar (hayal gücünün birbirinden farklı imgelerle meydana gelen kombinasyonlar) çok güçlüydü. Yani kendinle iç içe oluyorsun. Kişisel olarak içe dönüp orada problemlerinin köküne kadar inip mücadale ediyorsun. Ben dibe vurup tekrar doğmak için gittim oraya. Beş günlük bir çalışmaydı. Ama ben sonunda gerçekten yeniden doğmuş gibi oldum; cehenneme gittim, sonra cehennemden cennete.” Orada geçirdiği günleri anlatırken hala gözleri parlıyor. Arada bir yine oralara gitmek istediğini söylüyor. “Çünkü bu dünya ile mücadele etmek kolay değil. (Orada) Temizleniyorsun, odaklanıyorsun, yolunu tekrar bulabiliyorsun kaybolduğun zaman. Bazen çağırıyor yine. Yakında gidebilirim” diyor. Peru onun için dönüm noktası olmuş. “Orada olanları asıl döndükten sonra, yıllar geçerken fark ediyorsun” diyen Gerede, şöyle devam ediyor:
“Kocamdan ayrıldım, kitap yazdım. Çok pozitif oldum, ev aldım. Hayatımda çok acayip şeyler oldu. Fark ettim ki, o son yıllarda yaşadıklarım bana iyi gelmiyordu. Tamamıyla başka yöne gitmem gerektiğini anladım. Yaratıcılığımı desteklemesi açısından da işe yaradı.” Büyük oğulları Daren ve Dilan 15 yaşında, Miro 14’ünde. Çocukların en küçüğü Kai ise 8. Hem onlarla yakından ilgilenen hem de üretken bir kadın olan Gerede, hayatını planlarken “Öncelik çocuklarda doğal olarak” diyor. Ama çocukları nedeniyle özgürlüğünün kısıtlanmadığını da özellikle vurguluyor. Onlarla arasındaki ilişki arkadaşça olsa da sınırlar konusunda duyarlı. İsraf konusunda da öyle. “Yemek yemeleri için baskı yapmam. Ama tabakta bir kaşık yiyecek bırakmalarını da istemem” diyor. Onlarla birlikte yeni deneyimlere kucak açmaktan çok mutlu olduğunu söylerken yaklaşık altı ay önce çocukları ve annesi Canan Gerede ile birlikte Hindistan’a gittiklerini anlatıyor. “15 günlük unutulmaz bir tecrübe”den çocukları da büyük keyif almış. Son dönemde giderek artan kişisel gelişim çalışmalarına, hocalarına ve atölyelere biraz ‘mesafeli.’ Dikkat çektiği bir nokta ‘atölyeden atölyeye koşan’ insanlar: “İnsanlar çok yalnız ve yol arıyorlar; bir sevgi yolu. Yardım için ağlıyorlar içten içe ama bunu dışarı vuramıyorlar. O kişiler yalnızlıktan dolayı orada. Kendini kaybolmuş gibi hisseden çok fazla insan var. Hele de bizim jenerasyon. Neyse ki çocuklarımız daha bilinçli.” “Çok güçlü bir kadın imajı çiziyorsunuz” deyince “Ne demek güçlü kadın yani ağlamaz mı demek?” diye araya giriyor. “Yok, düşse bile ayağa kalkar anlamında demiştim. Gerçekten zorlukların üstesinden nasıl geliyorsunuz?” sorusuna hiç düşünmeden cevap veriyor: “Kaç defa dibe vurdum. Adımın anlamı Anka kuşu; kendi küllerinden doğan kuş. Bence babam çok güzel bulmuş bu ismi. Her dibe vurduğumda yeniden doğup güçleniyorum. Asla pes etmem. Mücadeleciyim.”
“Kendini kaybolmuş gibi hisseden çok fazla insan var. Hele de bizim jenerasyon. Neyse ki çocuklarımız daha bilinçli.”
Kısa kısa
• Vejetaryen… Et yemeyi hem hayvanların acı çekmemesi ve keyif için öldürülmemesi hem de büyük otlakların sulanması nedeniyle oluşabilecek kuraklık tehlikesi nedeniyle tercih etmiyor.
• Akış… Önümüzdeki dönemde sosyal sorumluluk projelerine yönelmek istiyor. Bir yandan da daha fazla resim yapmak. Tüm konuşma boyunca sadece bir kez “Akışına bırakıyorum” diyor. O da “Belki biraz resim yaparım” dedikten sonra.
• Rahatlama… Kitap okuyor, yürüyüşe çıkıyor, yalnız olmaya bayılıyor.
• Günlük hayat… Kendini anlatırken, “Başta üç dakika delirip sonra sakinleşiyorum, mantıklı düşünüyorum” diyor.
• Trafik… Arabasını satmış, bisiklete biniyor, toplu taşıma araçlarını kullanıyor.
• Gelecek… Önümüzdeki yıl çocuklarıyla birlikte ABD’ye taşınmayı planlıyor.
Kai bir rüya gördü
• Yukarıdaki başlık Bennu Gerede’nin Peru’dan döndüğünde yazdığı masal kitabının adı. Oğlu Dilan’ın resimlediği bu kitap henüz basılmadı. “Bir zamanı var. Basılacağına inanıyorum. Henüz o zaman gelmedi” diyen Gerede, kitabın gelirini bir sosyal sorumluluk projesinde kullanacağını belirtiyor.
“Kendinle iç içe oluyorsun. Kişisel olarak içe dönüp orada problemlerinin köküne kadar inip mücadale ediyorsun.”
Pozitif Dergisi 2015/05
