Yaprak Çetinkaya
Pozitif’e emeği geçen çok sayıda güzel arkadaşım ve derginin içeriğinde yer almak için bize ulaşan onlarca değerli insan var.
Anlayacağınız konu depomuz dolup taşıyor ancak bugüne kadar alışılmış bir konu toplantısını hiç yapmadık. Çünkü dergi kendi içeriğini kendi belirliyor. Baskıya birkaç gün kala kapak mesajı net olarak kendini gösteriyor.
Bu sayıda da öyle oldu ve konu ‘barış’a geldi. Sevgili Azra Kohen telefonda “Barış değil, aslında anlayış” deyince de tüm taşlar yerine oturdu.
Evet, bu sayıda konumuz ANLAYIŞ… Röportajları ve köşe yazılarını okudukça birbirini hiç tanımayan hatta aynı ülkelerde dahi yaşamayan insanların nasıl aynı konu üzerinde yoğunlaştıklarını fark edeceksiniz.
Birbirimizi anlamak ve bunun için de önce kendimizi ve insanlığımızı anlamak zorundayız.
Artık bitti!
Kabul etmek istesek de istemesek de ötekine öfkelenerek, berikini lanetleyerek, televizyonun karşısında hop oturup hop kalkıp söverek, birbirimizi yargılayarak, insanlara sadece üzülüp acıyarak, her gün otobüste, metrobüste, trafikte, işyerinde birbirimize çok kızarak, başta en yakınlarımız olmak üzere insanları affetmeyerek, yani bugüne kadar yapageldiklerimizi yaparak varacağımız yer farklı bir adres olmayacak.
Öfkelerimiz birleşe birleşe büyüyüp yine birilerinin üzerine yağacak ve biz yine üzüleceğiz.
Değişmemiz gerekiyor.
Stefano D’Anna’nın ‘Tanrılar Okulu’ adlı kitabında Dreamer ne diyordu?
“Bedelin peşinen ödenmesi iyileşmiş bir insanlığın seçimidir. Ve bu bedel kişinin kendi değişimidir. Yani bu bir insandaki dikkat etme, kendini bilme, olumsuz duyguları doÅNnüştürme ve içerideki fazlalıklardan kurtulma gibi en üstün işlevlerin sentezidir.”
Dreamer şöyle devam ediyordu:
“İnsanlık kendini yenileyebilir, yeniden oluşabilir ve doğabilir, gömülmüş iradeyi geri kazanabilir. Kitlesel bir devrime gerek yoktur.
İnsanlığın gerçek dönüşümü, kendi bütünlüğüne ve kendi birliğine ulaşan tek bir bireyin dönüşümü ile gerçekleşir.”
İşte böyle…
Siz… Bireysel devrimizine hazır mısınız?
